"Beer Ontwaakt

"De beer is ontwaakt uit zijn winterslaap,een teken dat het voorjaar er aankomt.Niets is minder waar,na een week van prachtig lente weer,sneeuwde het afgelopen week en daalde de temperatuur 'snachts tot -13.Ja de beer is ontwaakt en volgens de laatste berichten in de media mag hij worden afgeschoten.Of dit nu z'n dood-of verdovings schot wordt weten we niet.Het is wel zo dat hij in het woongebied loopt en vuilnisbakken overhoop haalt.Op zoek naar voedsel dus op dit moment een gevaar voor de mens is.Gelukkig voor ons zo'n 30km.bij ons vandaan.Kraanvogels vliegen over,ook een teken dat het voorjaar er aan komt.De Zweden nemen pas echt afscheid van de winter op 30 april.Valborgsmässoafton,in het Nederlands Walpurgisnacht.Overal komen de mensen dan bijelkaar om bij een groot vuur te zingen en gedichten voor te dragen om op deze wijze het afscheid van de winter en de komst van de lente te vieren.Nu het overdag wat warmer wordt en de sneeuw begint te smelten krijgen we op de gruiswegen te maken met een ander Zweeds fenomeem;de tjällossning.Omdat de vorst nog in de grond zit kan het smeltwater niets anders dan zich vermengen met de enkele centimeters dikke,ontdooide bovenlaag van de weg.Het is een blubberbende van jewelste,met af en toe grote gaten.
Vorige week zaterdag hebben we de éérste feestavond in het buurthuis aan het eind van de weg bij ons,mee gemaakt.Deze avond trad een bekende Noorse artiest op "Nick Borgen".Hij woond trouwens al jaren in Gotenburg.De uitgaans avonden beginnen vroeg hier,de pub was om 19.00uur open.Wij zijn met de buren geweest,die we éérst bij ons thuis een kopje koffie hebben aangeboden.Dit volgens echt "Achterhoeks" gebruik.De buren keken wat vreemd en zaten op het puntje van de stoel.Ze wilden ook geen 2e kopje,wij wel.Er werd al op de klok gekeken,zullen we maar,19.15uur.Ja we gaan mee,om 19.30uur waren we in het buurthuis,waar bijna geen lege stoel meer was.Iedereen had een glaasje(sommigen meerdere)voor zich staan en er werd al luidruchtig gesproken.Om 20.00uur werd iedereen welkom geheten dit in het Zweeds en Engels.Er waren buitenlandse gasten,nu is ons engels op dit moment niet zo goed,twee vreemdetalen bij houden is wat te veel voor ons.Maar de bedoeling was goed,we hebben dan ook vriendelijk zitten knikken naar iedereen.Nick Borgen zong liedjes van Cornelis Vreeswijk, die tot aan zijn dood in Zweden woonde en in de geschiedenis boekjes wordt vermeld.Ook engelstalige liedjes meezingers van de Beatles enz. bracht hij ten gehore.Zijn optreden was om 22.00uur afgelopen,tussentijds was er een pauze geweest met verloting. Later kwam hij bij ons aan tafel zitten en vertelde dat hij ook optredens had in Den Haag.Volgend jaar komt hij bij ons overnachten en wil hij Hollandse kost,boerenkool en haagse bluf.Deze avond hebben we onze ogen uitgekeken,hoe de Zweden zijn op een avondje uit.Ze worden zeer luidruchtig,hangen bij iedereen om de nek en lopen als een eend.We hebben nog nooit zoveel aangeschoten vrouwen met bijna ontblote borsten gezien als deze avond.Jan z'n gehoor is niet altijd even goed,maar aan zijn ogen mankeert nog niet veel(alleen met het lezen).Daar zat ik dan tussen,als nuchtere Hollandse(2 glaasjes wijn)sjaaltje om blouse hoog gesloten. We waren tegen half twaalf thuis,hebben de buren nog maar even mee gevraagd voor een afzakkertje,dit om het begin van de avond goed te maken,het werd alsnog een latertje.Met als gevolg dat de buurvrouw op Hollandse klompen naar huis ging en ik er een broer bij heb.Jan heeft zoveel broers en zusters en ik maar één broer, dat was zo sneu. Heb mijn broer na die tijd nog niet weer gesproken,weet dus niet zeker of hij zich bewust is van een zuster.
Dat we allerlei wild zien als we uit het keukenraam kijken,is voor ons nog steeds iets bijzonders.In 1 week tijds zagen we meerdere keren herten en twee keer een wolf.Dat is zelfs de meeste Zweden niet gegund.De éérste keer was op een maandagmiddag we waren beiden thuis,de verrekijker gepakt is het een wolf,ja of toch niet.De volgende dag sprak ik 2 buurvrouwen,"we hebben gisteren een wolf gezien",na de vraag "waar en hoe laat",kon ik zeggen dat we hem ook hadden gezien.Donderdag middag zag Jan hem voor de tweede keer nadat hij 'smorgensvroeg op weg naar zijn werk al 4 elanden had gezien.Je bent zo verbaasd dat je vergeet om een foto te maken. In de vers gevallen sneeuw voor in de week zagen we wel poot afdrukken van een lynx bij ons in de tuin.Ook afdrukken van een vos,haas en eekhoorntjes.Verder zijn we druk in het huis aan het klussen het is bijna klaar.Ook zijn we met onze gedachten de laatste weken veel in Nederland.Het valt ons deze keer zwaar om te schrijven over alles wat we hier zien en beleven.We weten al een poosje dat de vader van onze schoondochter Janneke ernstig ziek is.In gedachten zijn we bij hem bij zijn vrouw en hun kinderen.Het weten dat onze kinderen verdriet hebben doet ons zeer.Ook het ernstig ziek zijn van Jan zijn zus Betsie raakt ons diep.We denken dikwijls aan haar en aan haar man Riny en hun kinderen.Ze heeft inmiddels de éérste chemo gehad.
Ook voor vader en moeder Groot Jebbink is dit een verdrietige tijd.
Dit is de keerzijde van het emigreren,het niet even op bezoek kunnen met familie er over kunnen praten.Nu bellen en mailen we veel en wensen en hopen voor iedereen het beste. Jan en Joke